پلاستومر ها دسته ای از کوپلیمر ها هستند که خواص آن ها شبیه به لاستیک بوده و فرایند پذیری آن ها کاملا شبیه به پلاستیک ها است. پلاستومر ها عمدتا متشکل از ترکیب دو مونومر اولفینی (مانند اتیلن و پروپیلن) هستند. زمانی که این دو مونومر با هم وارد زنجیر پلیمر شده و کوپلیمر های تصادفی تشکیل دهند، به دلیل از بین رفتن نظم بین زنجیرها قابلیت بلورینگی کوپلیمر نهایی به شدت افت می کند و این پدیده در صورت وجود انعطاف پذیری در زنجیر، خواص کشسانی محصول را بالا می برد.
به عنوان مثال در اثر افزودن 4 تا 16 درصد مونومر اتیلن به مونومر پروپیلن، زنجیرهای پروپیلن حاوی اتیلن تشکیل شده که کرنش شکست آن تا 100 برابر PP، چقرمگی آن تا 20 برابر PP افزایش یافته و در مقابل استحکام کششی آن ها به یک دهم PP و دمای ذوب آن حدودا 60 درجه نسبت به PP هموپلیمر افت می کند.
تفاوت اصلی آن ها با ترموپلاستیک الاستومر (TPE) در این است که TPE ها معمولا کوپلیمر بلاکی از یک جز کاملا منعطف و یک جز بلورین تشکیل شده اند در حالی که پلاستومر ها کوپلیمر تصادفی هستند که قابلیت بلورینگی نداشته و تقریبا آمورف اند. بخش بلورین زنجیر TPE ها با ایجاد سایت های متبلور باعث حفظ خواص مکانیکی و همزمان قابلیت ذوب و شکل دهی قطعه شده در حالی که بخش آمورف و منعطف آن خاصیت انعطاف پذیری و رابری قطعه را بالا می برد. این مواد به علت فرایند پذیری راحت و خواص رابری مطلوب به طور مستقل کاربرد داشته و در خیلی از کاربرد ها جایگزین لاستیک ها شده اند. اما پلاستومر ها معمولا به عنوان افزودنی پلاستیک ها جهت افزایش انعطاف، شفافیت، چقرمگی و مقاومت ضربه و حتی چسبندگی پلیمرها به خصوص فیلم های پلیمری به کار می روند.
پلاستومر ویستامکس (VistamaxxTM) شرکت ExxonMobil بر پایه پروپیلن جهت کاربردهایی همچون فیلم های بسته بندی منعطف، کابل و سیم و کلیه پلاستیک های منعطف و چقرمه توسط شرکت زرین نپتا بین الملل ارائه می گردد. تکنولوژی ساخت این پلاستومر کاتالیست های متالوسن است که خواص محصول را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. این محصول قابلیت افزودن به PP و PE را داشته و باعث بهبود چقرمگی، شفافیت و کشسانی آن ها می شود.
کلمات کلیدی: پلاستومر، ترموپلاستیک الاستومر، ویستامکس، کشسانی بالا